Przejdź do zawartości

Flotylla Dunajska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dunajska Flotylla Wojenna
Дунайская военная флотилия
Ilustracja
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

VII 1940, 13 IV 1944

Rozformowanie

21 XI 1941, 1960

Nazwa wyróżniająca

Dunajska

Dowódcy
Pierwszy

kontradmirał Nikołaj Abramow

Ostatni

kontradmirał Nikołaj Boczkow

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Izmaił

Formacja

 Marynarka Wojenna ZSRR

Rodzaj wojsk

flotylla rzeczna

Podległość

Flota Czarnomorska

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Order Uszakowa I klasy Order Kutuzowa II klasy

Dunajska Flotylla Wojenna (ros. Дунайская военная флотилия) – radziecka flotylla rzeczna operująca na Dunaju i jego dopływach podczas II wojny światowej. Istniała z przerwami w latach 1940–41 oraz 1944–60.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Po zajęciu Besarabii w 1940 w składzie ZSRR znalazł się wschodni brzeg Dunaju na odcinku kilkudziesięciu kilometrów przy jego ujściu do Morza Czarnego. Już w lipcu 1940 została tam sformowana Flotylla dunajska składająca się głównie z okrętów przeniesionych z Dnieprzańskiej Flotylli Wojennej. Główną bazą flotylli był Izmaił. Z uwagi na to, że brzeg po stronie ZSRR nie był przygotowany do bazowania okrętów warunki bytowe były bardzo ciężkie. Dodatkowo okręty cumowały przy nabrzeżach oddalonych zaledwie o trzysta metrów od rumuńskiego brzegu Dunaju. Nawet główna baza flotylli (Izmaił) znajdowała się w zasięgu rumuńskiej artylerii nabrzeżnej. W związku z miejscem swojego bazowania flotylla nie nadawała się prowadzenia wojny obronnej, a jedynie do działań ofensywnych na terytorium Rumunii, Bułgarii, Jugosławii, Czechosłowacji i Austrii. W czasie jedenastu miesięcy poprzedzających wojnę Flotylla przeprowadziła osiem ćwiczeń wspólnie z jednostkami 14 Korpusu Strzeleckiego i oddziałami wojsk pogranicza, polegających przeprawianiu przez przeszkody wodne i osłonę własnych wojsk lądowych przed ewentualnymi atakami okrętów przeciwnika na przylegających do rzeki odcinkach frontu. Po wybuchu wojny flotylla zgodnie z przedwojennymi planami, w dniach 24 – 26 czerwca wysadziła desanty na rumuńskim brzegu. Przyczółek na rumuńskim brzegu Dunaju istniał do 19 lipca 1941. 19 lipca 1941 okręty flotylli zostały wycofane z delty Dunaju do Mikołajowa[1]. Flotylla uczestniczyła w obronie Odessy. Rozformowana 21 listopada 1941. Ponownie sformowana 19 kwietnia 1944 roku na bazie Flotylli Azowskiej.

Flotylla uczestniczyła w operacjach:

Flotylla została ostatecznie rozformowana w 1960 roku.

Monitor „Żeleźniakow” projektu SB-37 z Flotylli Dunajskiej
Kuter pancerny projektu 1125

Skład

[edytuj | edytuj kod]

Stan 22 czerwca 1941:

  • monitory – 4 projektu SB-37 oraz 1 „Udarnyj”)
  • Kutry pancerne – 22 projektu 1125
  • Kutry trałowe – 2 typu MSW-38 oraz 5 typu К15-М17
  • Półglisery – 6
  • Stawiacz min „Kołchoźnik”
  • statek sztabowy „Boh
  • pływająca baza remontowa DМ-10
  • statek szpitalny „Sowietskaja Bukowina”
  • pływające jednostki pomocnicze – 14
  • kutry patrolowe morskich oddziałów pogranicznych NKWD – 30
  • oddziały Dunajskiego sektora obrony brzegowej Floty Czarnomorskiej:
    • 7 stała bateria artylerii nadbrzeżnej (4 armaty kalibru 75 mm)
    • 725 (4 armaty kalibru 152 mm), 724 (4 armaty kalibru 152 mm), 717 (3 armaty kalibru 130 mm) i 65 (4 armaty kalibru 45 mm) ruchome baterie artylerii nadbrzeżnej
    • 46 samodzielny dywizjon artylerii przeciwlotniczej (12 armat 76 mm)
    • samodzielna kompania reflektorów przeciwlotniczych
    • 17 samodzielna kompania karabinów maszynowych
    • 7 samodzielna kompania piechoty morskiej
    • samodzielna kompania łączności
    • kompania strzelców w bazie morskiej w Izmaile
  • 96 samodzielna eskadra myśliwska lotnictwa Floty Czarnomorskiej (3 I-153 i 13 I-15bis)[2].

Stan na 8 kwietnia 1945:

  • 1 Kerczeńska brygada rzecznych okrętów:
    • eks-rumuńskie monitory: Kercz, Azow i Izmaił
    • kutry uzbrojone, np. projektów 1124, 1125 i С-40
  • 2 Sulińska brygada rzecznych okrętów:
    • monitory typu SB-37
    • eks-rumuńskie monitory: Berdiańsk i Mariupol
    • kutry uzbrojone, np. projektu 1125

Dowódcy flotylli

[edytuj | edytuj kod]
stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
kontradmirał Nikołaj Abramow VII 1940 – IX 1941
kontradmirał Aleksandr Frołow IX 1941 – XI 1941
kontradmirał Siergiej Gorszkow IV 1944 – XII 1944
kontradmirał Gieorgij Chołostiakow XII 1944 – 1948
kontradmirał Serafim Czursin 1948 – 1951
wiceadmirał Wasilij Cipanowicz 1952 – 1955
kontradmirał Aleksandr Uragan 1955 – 1956
kontradmirał Nikołaj Boczkow 1956 – 1960

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Za bojowe zasługi i osobiste bohaterstwo skład Flotylli nagrodzono orderami:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]