Aktualności
3
Najnowsze artykuły
ArtykułyDlaczego warto przeczytać książkę „Dżin” Marcina Mortki? Oto 5 powodów!
4
ArtykułyPosłuchaj, to do ciebie! „Plac Senacki 6PM” Vincenta V. Severskiego po raz pierwszy jako słuchowisko
3
ArtykułyJesienne Targi Książki w Warszawie już w ten weekend3
ArtykułyCzas na zmiany: książki o klimacie i przyszłości Ziemi
20
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Powiązane treści
Ludzie, którzy sieją w śniegu Tina Harnesk 
"Ludzie, którzy sieją w śniegu " to zdecydowanie historia nietuzinkowa. Troszkę melancholijna, poniekąd bolesna, a jednocześnie ciepła i refleksyjna oraz o nieoczekiwanym ładunku emocjonalnym. Należy do tych spokojnych lektur, gdzie akcja toczy się leniwie pięknie obudowując ją wyjątkowym tłem i klimatem, ukazującym aspekt kulturalny i obraz rdzennych mieszkańców Szwecji,(także Norwegii),mianowicie Saamów, przesiedlanych i skazanych na tułaczkę, pierwotnych mieszkańców Skandynawii.
Porusza całą paletę emocji poprzez tematykę, która jest zróżnicowana i mocno dotykająca co wrażliwszego czytelnika. Starość, ale starość szara, smutna, wręcz beznadziejna i rozpaczliwie dramatyczna, obarczona ubóstwem, samotnością, demencją i ... nieuleczalną chorobą.Co najdziwniejsze to starość, która się nie poddaje, walczy, iskrzy, jest niezłomna, harda i odważna. Zachwuje pogodę ducha.Ciągle zdeterminowana, by pokonywać trud życia. Druga rzecz to korzenie, tożsamość, istota tego skąd się pochodzi. Okazuje się, że wiedza o naszym pochodzeniu jest kluczem do spełnienia, do szczęścia, jest warunkiem do osiągnięcia spokoju. I trzecia bardzo ważna kwestia to wychowanie dziecka. Wszystkie kwestie związane z zaopiekowaniem potomstwa, nie chodzi tylko o zapewnienie dachu nad głową i jedzenie, ale o bezpieczeństwo i uważność. To też samotność przenicowana na różne strony. Niezrozumienie, brak wsparcia, życie na własną rękę, pozbawienie oparcia w ludziach czy w przeszłości,bo bez zrozumienia, akceptacji i wiedzy o tym, co było - ciężko prowadzić dobry żywot pełen radości z małych rzeczy, bez odwracania się ciągle wstecz.
Przepiękny jest język jakim posługuje się autorka. Poetycki, a dosadny, soczysty a przejmujący, z czułością, wrażliwością oraz humorem przekazujący koleje życia sprytnej i zaradnej osiemdziesięciopięcioletniej Saamki, Marii, inaczej zwaną Mariddją,której kreacja budzi zdumienie i wielką sympatię, a która nieoczekiwanie otrzymuje pomoc od Sire,operatorki telefonicznej.
Podsumowując to książka głęboka, piękna i wartościowa o podejmowaniu kolejnych wysiłków, by godnie żyć i poznać swoją przeszłość 8/10
Ludzie, którzy sieją w śniegu Tina Harnesk
„Ludzie, którzy sieją w śniegu” to opowieść w której wierzenia ludowe, bolesne wspomnienia, zadry oraz brutalna i surowa rzeczywistość Szwecji mieszają się bez końca. Bardzo podobał mi się sposób w jaki autorka chce przekazać czytelnikowi to co w tej historii najważniejsze. Nie jest to lektura lekka, ale czyta się naprawdę przyjemnie i czerpie się z niej niewyobrażalną radość. Przynosi ukojenie, ale wierci także dziurę w brzuchu. Jest jak coś co zdaje się nie mieć końca, coś o czym ciągle się myśli i coś co powoduje że mamy ochotę przystanąć, zastanowić się nad tym co mamy i nad tym co mają inni. To opowieść o emocjach, które gdzieś tam głęboko się w nas kłębią i rzadko kiedy wypływają na zewnątrz. O utraconych szansach i o niedopowiedzeniach, o czymś co przeminęło i już nigdy nie wróci i o tym czego bardzo pragniemy, tak bardzo że aż boimy się o tym mówić. Autorka wkracza do umysłu bohaterów i snuje głęboką opowieść o tym co w nich drzemie. To naprawdę oryginalna, ciekawa i specyficzna powieść z kanonu literatury pięknej, która sporo namiesza w Waszym życiu. Rozkłada na czynniki pierwsze małżeństwo - tę niezwykłą relację pomiędzy dwoma osobami, każdy przeżywa codzienność inaczej, każdy związek jest inny, nie znaczy że gorszy, nie zawsze to czego nie rozumiemy jest złe. Niezwykle życiowa, słodko - gorzka, melancholijna, pełne nostalgii, ale i nadziei na lepsze jutro opowieść o ludziach, którzy potrafią kochać, ale i o tym jak bardzo definiuje nas przeszłość i jaki ma wpływ na teraźniejszość. Przepiękne i bardzo głębokie zakończenie.
