Przejdź do zawartości

Alex Fiorio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alex Fiorio
Ilustracja
Alex Fiorio w Mitsubishi Lancerze Evo 7 podczas Transilvania Rally Show w 2008
Imię i nazwisko

Alessandro Fiorio

Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

10 marca 1965
Włochy

Sukcesy

• 10 razy na podium w Mistrzostwach Świata
• mistrz Production Cars WRC (1987)
wicemistrz świata (1989)
• mistrz Włoch w gr. N (2001)

Strona internetowa
Alessandro Fiorio podczas Rajdu Portugalii 1988 zajął 2. miejsce

Alessandro "Alex" Fiorio (ur. 10 marca 1965) – włoski kierowca rajdowy. Wielokrotny uczestnik serii rajdów o Mistrzostwo Świata. Był także mistrzem świata w kategorii Production Cars i wicemistrzem świata w 1989 roku.

W 1986 roku Fiorio zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Pilotowany przez Luigiego Pirolla i jadący Fiatem Uno Turbo nie ukończył wówczas Rajdu Monte Carlo z powodu wypadku. W rodzimym Rajdzie San Remo zajął 7. pozycję i był bliski zdobycia pierwszych punktów do klasyfikacji generalnej MŚ w karierze, jednak ostatecznie FIA anulowała wyniki rajdu. W 1987 roku Włoch został członkiem teamu Jolly Club i za kierownicą Lancii Delty HF 4WD wziął udział w 6 rajdach. W ramach grupy N wygrał Rajd Portugalii, Rajd Stanów Zjednoczonych i Rajd Finlandii, dzięki czemu wygrał tę klasyfikację (obecnie jest to Production Car WRC). Z kolei w Rajdzie San Remo był siódmy, dzięki czemu zdobył pierwsze punkty w MŚ. W sezonie 1988 pięciokrotnie stawał na podium: w Rajdzie Monte Carlo (2.), Rajdzie Portugalii (2.), Rajdzie Grecji (3.), Rajdzie Stanów Zjednoczonych (2.) i Rajdzie San Remo (2.). W klasyfikacji generalnej WRC zajął 3. pozycję za innymi kierowcami Lancii, Mikim Biasionem oraz Markku Alénem.

Sezon 1989 Fiorio rozpoczął od wypadku w Rajdzie Monte Carlo, gdy przy prędkości 145 km/h wypadł z trasy zabijając dwóch widzów (szwedzkiego rajdowca Larsa-Erika Torpha i jego pilota Bertila-Runego Rehnfeldta) i trzech raniąc. Kierowca i pilot Pirollo nie odnieśli obrażeń[1]. W Rajdzie Argentyny i San Remo Fiorio był drugi, a w Rajdzie Grecji i Portugalii - trzeci. Wywalczył tym samym wicemistrzostwo świata, przegrywając jedynie z rodakiem Biasionem.

W 1990 roku Fiorio startował zarówno Lancią Deltą Integrale, jak i został członkiem teamu Q8 Team Ford, w którym jeździł samochodem Ford Sierra RS Cosworth 4x4. W Rajdzie Australii był trzeci i zaliczył swoje ostatnie podium w karierze. W 1991 roku także startował Fordem, a w latach 1992–1993 ponownie jeździł Lancią. Od 1996 do 1999 roku nie startował w Mistrzostwach Świata i kolejny rajd w nich zaliczył w 2000 roku. W latach 2001–2002 startował Mitsubishi Lancerem Evo 6 i Evo 7 w serii Production Cars. Zajął w niej odpowiednio 6. i 5. miejsce.

Swój debiut rajdowy Fiorio zaliczył w 1985 roku w wieku 20 lat. Startował również w rajdach Mistrzostw Europy oraz Mistrzostw Włoch. W 2001 roku wywalczył mistrzostwo kraju w grupie N. Wygrywał także rodzime Szutrowe Mistrzostwa Włoch w 2003 roku. W obu tych seriach był też wicemistrzem (odpowiednio w 2003 i 2005 roku).

Występy w mistrzostwach świata

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zespół Samochód 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Punkty Miejsce
1986 Jolly Club Fiat Uno Turbo MCO
NU
SWE
POR
NU
KEN
FRA
NU
GRE
NU
NZL
ARG
FIN
CIV
ITA
7[2]
GBR
USA
0 -
1987 Jolly Club Lancia Delta HF 4WD MCO
16
SWE
20
POR
13
KEN
FRA
GRE
20
USA
11
NZL
ARG
FIN
12
CIV
ITA
7
GBR
4 46.
1988 Jolly Club Lancia Delta HF 4WD MCO
2
SWE
11
POR
2
KEN
FRA
GRE
3
USA
2
NZL
ARG
FIN
7
CIV
ITA
2
GBR
76 3.
1989 Jolly Club Lancia Delta Integrale SWE
MCO
NU
POR
3
KEN
10
FRA
GRE
3
NZL
ARG
2
FIN
AUS
4
ITA
2
CIV
GBR
65 2.
1990 Jolly Club/Martini Lancia
Q8 Team Ford[3]
Lancia Delta Integrale 16V
Ford Sierra RS Cosworth 4x4[3]
MCO
POR
KEN
NU
FRA
GRE
5
NZL
ARG
FIN
NU
AUS
3
ITA
8
CIV
GBR
9
25 9.
1991 Q8 Team Ford Ford Sierra RS Cosworth 4x4 Monako
10
Szwecja
Portugalia
NU
Kenia
Francja
Grecja
NU
Nowa Zelandia
Argentyna
Finlandia
Australia
Włochy
9
Wybrzeże Kości Słoniowej
Hiszpania
Wielka Brytania
3 54.
1992 Astra Lancia Delta HF Integrale Monako
Szwecja
Portugalia
Kenia
Francja
Grecja
7
Nowa Zelandia
Argentyna
4
Finlandia
Australia
Włochy
5
Wybrzeże Kości Słoniowej
Hiszpania
4
Wielka Brytania
32 9.
1993 Astra Lancia Delta HF Integrale Monako
Szwecja
Portugalia
6
Kenia
Francja
Grecja
7
Argentyna
Nowa Zelandia
Finlandia
Australia
Włochy
NU
Hiszpania
5
Wielka Brytania
18 16.
1994 Alex Fiorio Ford Escort RS Cosworth[4]
Lancia Delta Integrale 16V
Monako
Portugalia
NU
Kenia
Francja
Grecja
4
Argentyna
Nowa Zelandia
Finlandia
Włochy
Wielka Brytania
10 15.
1995 R.A.S. Ford Ford Escort RS Cosworth Monako
Szwecja
Portugalia
8
Francja
Nowa Zelandia
Australia
Hiszpania
Wielka Brytania
3 21.
2000 Ralliart Italia Mitsubishi Carisma GT Evo 6 Monako
Szwecja
Kenia
Portugalia
Hiszpania
Argentyna
Grecja
Nowa Zelandia
Finlandia
Cypr
Francja
Włochy
23
Australia
Wielka Brytania
0 -
2001 Ralliart Italia Mitsubishi Lancer Evo 6 Monako
Szwecja
Portugalia
Hiszpania
Argentyna
Cypr
Grecja
Kenia
Finlandia
Nowa Zelandia
Włochy
17
Francja
Australia
Wielka Brytania
0 -
2002 Ralliart Italia Mitsubishi Lancer Evo 7 Monako
Szwecja
27
Francja
Hiszpania
Cypr
NU
Argentyna
Grecja
Kenia
NU
Finlandia
18
Niemcy
Włochy
Nowa Zelandia
20
Australia
17
Wielka Brytania
0 -

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 2 killed in Monte Carlo Rally. Chicago Sun-Times. [dostęp 2010-05-25]. (ang.).
  2. Wyniki anulowane przez FIA.
  3. a b Fordem Sierrą startował w Rajdzie Wielkiej Brytanii.
  4. Fordem Escortem startował w Rajdzie Portugalii

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]