Przejdź do zawartości

Alfredo Foni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfredo Foni
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1911
Udine

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 1985
Lugano

Wzrost

172 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1927–1929 Udinese Calcio
1929–1931 S.S. Lazio
1931–1934 Padova Calcio
1934–1947 Juventus
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1936–1942  Włochy 23 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1947–1948 SSC Venezia
1948–1949 FC Chiasso
1950–1951 UC Sampdoria
1953–1954 Inter Mediolan
1954–1958 Włochy
1960–1961 AS Roma
1961 FC Chiasso
1964–1967 Szwajcaria
1968–1969 Inter Mediolan
1970–1971 AC Bellinzona
1972–1973 AC Mantova
1974–1975 FC Lugano
1976–1977 FC Lugano
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Berlin 1936 piłka nożna
Mistrzostwa świata
I miejsce Francja 1938

Alfredo Foni (ur. 20 stycznia 1911 w Udine, zm. 28 stycznia 1985 w Lugano[1]) – włoski piłkarz i trener.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Foni był obrońcą reprezentacji Włoch w latach 30. W 1936 roku zdobył z reprezentacją Włoch złoty medal olimpijski, w 1938 roku znalazł się w kadrze Włoch na mistrzostwa świata. Występował w Udinese Calcio, S.S. Lazio, Padovie Calcio i Juventusie.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej odnosił sukcesy w pracy trenerskiej. Był trenerem Interu Mediolan w latach 1952–1955 i 1968–1969), z którym zdobył mistrzostwo Włoch w 1953 i 1954 roku. Z reprezentacją Szwajcarii uczestniczył w mistrzostwach świata w 1966 roku. Prowadził też Sampdorię i AS Roma.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alfredo Foni [online], olympedia.org [dostęp 2023-09-07] (ang.).