Przejdź do zawartości

Baureihe 118 (DR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Baureihe 118[1]
Ilustracja
Baureihe 118
Producent

LKM Babelsberg

Lata budowy

1959-1970

Układ osi

B’B’

Wymiary
Masa służbowa

78 t

Długość

19460 mm

Rozstaw osi skrajnych

5600 mm

Średnica kół

1000 mm

Napęd
Trakcja

spalinowa

Typ silników

MWJ12KVD18A

Pojemność zbiorników paliwa

3800 l

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

1324 kW

Maksymalna siła pociągowa

210,9 kN

Rodzaj przekładni

hydrauliczna

Prędkość konstrukcyjna

120 km/h

Parametry użytkowe
System ogrzewania

parowe

Baureihe 118 (początkowo V 180) - lokomotywa spalinowa wyprodukowana w latach 1959-1970 dla kolei wschodnioniemieckich. Wyprodukowano 375 spalinowozów. Lokomotywy zostały wyprodukowane do prowadzenia pociągów towarowych na niezelektryfikowanych liniach kolejowych[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Po II wojnie światowej koleje NRD chciały odejść od trakcji parowej na rzecz uznawanej za nowoczesną trakcji spalinowej. Lokomotywa serii V 180 była wschodnioniemiecką odpowiedzią na zachodnioniemiecką serię V 200, którą była inspirowana[3]. Pierwszy projekt powstał w 1955 roku. Dla nowej lokomotywy nowo opracowano silnik 12 KVD o mocy 900 KM, skonstruowany przez VEB IFA w Chemnitz we współpracy z VEB Motorenwerk Johannisthal[4].

Pierwsza lokomotywa spalinowa V180 001 została wyprodukowana w 1959 roku i testowana w lutym 1960 roku[4]. Została zaprezentowana podczas wiosennych Targów Lipskich w charakterystycznym niebieskim malowaniu[5]. W listopadzie 1960 roku została wyprodukowana druga lokomotywa w kremowo-bordowym malowaniu, różniąca się wózkami jezdnymi[6]. W trzeciej lokomotywie z 1962 roku zmieniono stylistykę czoła, wprowadzając dwie szyby czołowe, trójkątne okna narożne i duże odsuwane okna boczne, co zostało zaakceptowane do produkcji[7]. Kolejne produkowane lokomotywy malowano na kolor bordowy tak samo jak druga lokomotywa[8]. Lokomotywy oznakowano jako V 180, a później Baureihe 118. Trzy lokomotywy (059, 131, 203) otrzymały doświadczalnie inny kształt czoła, z tworzywa sztucznego wzmacnianego włóknem szklanym, z szybami przednimi pod kątem ujemnym[9][7]. Od 1973 roku wyprodukowano lokomotywy spalinowe jednak o wzmocnionej mocy silnika spalinowego[10]. Od 1966 roku produkowane jako sześcioosiowe lokomotywy spalinowe[11]. Kilka lokomotyw zachowano jako eksponaty zabytkowe[12].

Prototypy V180 001 i 002 nie zostały przyjęte na stan kolei DR i złomowano je w 1966 i 1964 roku[7]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Christian Lindecke: Technische Daten Der Baureihe 118. (niem.).
  2. Steffen Tautz: Lokportrait Baureihe 118 der DR. (niem.).
  3. Rusak 2011 ↓, s. 32, 35.
  4. a b Rusak 2011 ↓, s. 33.
  5. Volker Thalhäuser: Diesellokomotive V180 001. (niem.).
  6. Rusak 2011 ↓, s. 33-34.
  7. a b c Rusak 2011 ↓, s. 34.
  8. Hans-Joachim Weise: Harzer Eisenbahngeschichte. [dostęp 2015-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)]. (niem.).
  9. Martin Treutler: Diesellokomotive der Baureihe 118. (niem.).
  10. Modelarstwo TT: Test lokomotywy spalinowej BR 118. [dostęp 2015-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  11. Andreas Christopher: Lokomotivbau Karl Marx - V180. (niem.).
  12. Thomas Welzel: Diesellokomoive Baureihe 118. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ryszard Rusak. Lokomotywy typu V 180 DR (1). „Świat Kolei”. 9/2011, s. 32-35, 2011.