Przejdź do zawartości

Fortún Garcés

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Fortun Garces)
Fortún Garcés Jednooki
ilustracja
Król Nawarry
Okres

od 882
do 905

Poprzednik

Garcia Iniguez

Następca

Sancho I

Dane biograficzne
Dynastia

Arista

Data urodzenia

ok. 845

Data śmierci

prawdopodobnie po 922

Ojciec

García Íñiguez

Matka

Urraka z Gaskonii

Rodzeństwo

Sancho
Jimena
Oneka
Velasquita

Żona

Oria

Dzieci

Íñigo
Aznar
Blasco (Velasco)
Lope
Oneka

Królestwo Nawarry za panowania Fortuna Garcesa

Fortún Garcés zwany Jednookim lub Mnichem (hiszp. Fortún Garcés el Tuerto; ur. ok. 845, zm. prawdopodobnie po 922) – król Nawarry w latach 882-905, ostatni władca z dynastii Arista, założonej przez jego dziadka.

Był najstarszym synem Garcí Íñigueza oraz Urraki z Gaskonii, córki Lope Sancho, króla Gaskonii[1] i dziedzicem jego tronu. Prawdopodobnie od ok. 860 był uwięziony przez 20 lat przez Muhammada I na skutek wojny z Maurami; wtedy też wyłupiono mu jedno oko. W tym czasie jego córka Oneka Fortunez miała być zmuszona do poślubienia następcy Muhammada I, Abd Allaha. Pojawiają się teorie, że jego ojciec zmarł w 870, a więc interregnum trwało 10 lat (miał wtedy rządzić Garcia Jimenez, założyciel dynastii Jimenez). Prawdopodobnie później Garcia Jimenez odgrywał ważną rolę na dworze Fortuna (o czym świadczy ślub najstarszego syna Fortuna z jego córką), być może sam kontrolował część królestwa (nazywany jest królem w Roda Codex). Fortuna wypuszczono z niewoli wraz z córką w 880 i prawdopodobnie w 2 lata później objął władzę po śmierci ojca w bitwie pod Ayhar. O jego dalszym panowaniu stosunkowo niewiele wiadomo. Bardziej niż kampaniom wojskowym przeciw walecznemu Muhammadowi ibn Lubbowi, emirowi z Banu Qasi poświęcał się pobożności, często modlił się w klasztorach. W 893 nadał nowe tereny klasztorowi San Julián de Labasal, w 901 wsparł klasztor w Leyre. W 900 roku sprzymierzył się z Alfonsem III do walki z Muhammadem ibn Lubbem. W 905 roku Alfons III Wielki, król Galicji, Asturii i Leonu oraz Rajmund I, hrabia Pallars i Ribagorza sprzymierzyli się przeciw Fortunowi. Strącili go z tronu i osadzili na nim bardziej energicznego Sancha z Nawarry[2], swego kuzyna i zarazem syna Garcii Jimeneza. Był on pierwszym faktycznym władcą z dynastii Jimenez. Fortun został zmuszony do ucieczki i zostania mnichem w Leyre.

Z żoną Orią miał 5 dzieci (spekulowano, że to mogły nie być jego dzieci ze względu na długotrwałą niewolę):

  • Íñigo Fortuneza, męża Sanczy Garces z Nawarry, córki Garcii Jimeneza, z którą miał troje dzieci
  • Aznara Fortuneza, który z nieznaną z imienia żoną doczekał się jednego syna
  • Blasco (Velasco) Fortuneza, być może męża drugiej córki Garcii Jimeneza, z którą miał trzy córki
  • Lope Fortunez
  • Onekę Fortunez, żonę Abd Allaha, po jego śmierci żonę swego kuzyna Aznara Sancheza z Larraun (syna Sancha, drugiego co do starszeństwa syna Garcii Inigueza); prawdopodobnie przez nią upowszechniło się imię Fortun w dynastiach muzułmańskich na Półwyspie Iberyjskim

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Fabpedigree.com
  2. Manuel Tunón de Lara, Julio Valdeón Baruque, Antonio Domínguez Ortiz: Historia Hiszpanii. Szymon Jędrusiak (tłum.). Kraków: Universitas, s. 90. ISBN 83-242-0664-7.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]