Przejdź do zawartości

Maks Mirny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maks Mirny
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1977
Mińsk

Wzrost

196 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1996

Zakończenie kariery

28 listopada 2018[1]

Trener

Mikałaj Mirny

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

18 (18 sierpnia 2003)

Australian Open

3R (2000, 2006)

Roland Garros

2R (1999, 2006)

Wimbledon

4R (2003, 2005, 2006)

US Open

QF (2002)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

52

Najwyżej w rankingu

1 (9 czerwca 2003)

Australian Open

F (2007)

Roland Garros

W (2005, 2006, 2011, 2012)

Wimbledon

F (2003)

US Open

W (2000, 2002)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Białoruś
Igrzyska olimpijskie
złoto Londyn 2012 tenis ziemny
(gra mieszana)
Strona internetowa

Maks Mirny (biał.: Максім Мікалаевіч Мірны, Maksim Mikałajewicz Mirny; ros.: Максим Николаевич Мирный, Maksim Nikołajewicz Mirny; ur. 6 lipca 1977 w Mińsku[2]) – białoruski tenisista, lider rankingu deblowego, zwycięzca 10 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, dwukrotny triumfator ATP Finals oraz złoty medalista Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 w grze mieszanej.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

10 lipca 2004 roku poślubił w Mińsku Ksenię. Mają troje dzieci: córki Melanię (ur. 16 grudnia 2004), Petrę (ur. 8 marca 2007) i syna Demida (ur. 10 listopada 2009).

Działalność charytatywna

[edytuj | edytuj kod]

W listopadzie 2002 roku otrzymał tytuł ambasadora ds. AIDS na Białorusi z ramienia ONZ.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę zawodową rozpoczął w roku 1996. Cechował go mocny serwis i forhend, a większość akcji starał się kończyć wolejami. Był tenisistą praworęcznym, z jednoręcznym bekhendem.

W grze pojedynczej wygrał jeden turniej z cyklu ATP World Tour, w roku 2003 podczas rozgrywek w Rotterdamie. Pojedynek finałowy rozegrał z Raemonem Sluiterem, którego pokonał 7:6(3), 6:4. Trzykrotnie grał również w finałach imprez ATP World Tour, najpierw w roku 2001 w Stuttgarcie, a w roku 2005 w Memphis oraz Nottingham. W Wielkim Szlemie najlepszym singlowym wynikiem Białorusina jest ćwierćfinał US Open z 2002 roku. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był w sierpniu 2003 roku na 18. miejscu.

W grze podwójnej Mirny wygrał w przeciągu swojej kariery 52 turnieje rangi ATP World Tour. Do jego największych osiągnięć deblowych zalicza się czterokrotne zwycięstwo w latach 2005, 2006, 2011 i 2012 we French Open oraz triumfy w latach 2000 i 2002 w US Open. W 2006 i 2011 roku Mirny odniósł wygraną w turnieju ATP World Tour Finals, w którym gra osiem najlepszych par z całego sezonu. Ponadto Białorusin 46 razy przegrał finały rozgrywek ATP World Tour, w tym cztery razy w Wielkim Szlemie i dwukrotnie w ATP Finals. Dnia 9 czerwca 2003 roku został liderem rankingu deblistów.

W grze mieszanej Mirny wygrał cztery tytuły wielkoszlemowe, w tym dwa z Sereną Williams – w 1998 roku wspólnie wygrali Wimbledon i US Open. Trzecie zwycięstwo Białorusin odniósł w roku 2007, wygrywając wspólnie z Wiktoryją Azaranką na US Open. Czwarty triumf zanotował podczas US Open 2013, triumfując wspólnie z Andreą Hlaváčkovą. Ponadto Mirny czterokrotnie był finalistą zawodów wielkoszlemowych w mikście, najpierw z Sereną Williams podczas Australian Open z 1999 roku, potem z Anną Kurnikową podczas US Open z 2000 roku, z Wiktoryją Azaranką w Australian Open z 2007 roku oraz z Chan Hao-ching na Wimbledonie w sezonie 2014. Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 razem z Azaranką zdobył złoty medal.

Mirny rozegrał najwięcej spotkań w historii reprezentacji Białorusi w Pucharze Davisa. Szczególną popularność przyniósł mu rok 2004, kiedy (wraz z Uładzimirem Wałczkouem) przyczynił się do awansu Białorusi do półfinału tych rozgrywek, po zwycięstwach z Rosją i Argentyną; lepsi od Białorusinów okazali się w półfinale Amerykanie. Rok wcześniej Mirny dzięki zwycięstwom singlowym (m.in. nad Rainerem Schüttlerem) w meczu z Niemcami zapewnił Białorusi awans do „grupy światowej” – najwyższej klasy rozgrywek w Pucharze Davisa. Te osiągnięcia (a także występy w cyklu zawodowym) przyniosły Mirnemu najwyższe odznaczenia państwowe, był również poważnym kandydatem do pełnienia funkcji chorążego na igrzyskach olimpijskich w Atenach.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (1–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 21 października 2001 Stuttgart Twarda (hala) Niemcy Tommy Haas 2:6, 2:6, 2:6
Zwycięzca 1. 23 lutego 2003 Rotterdam Twarda (hala) Holandia Raemon Sluiter 7:6(3), 6:4
Finalista 2. 20 lutego 2005 Memphis Twarda (hala) Dania Kenneth Carlsen 5:7, 5:7
Finalista 3. 19 czerwca 2005 Nottingham Trawiasta Francja Richard Gasquet 2:6, 3:6

Gra mieszana (5–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 4 lipca 1998 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Serena Williams Chorwacja Mirjana Lučić
Indie Mahesh Bhupathi
6:4, 6:4
Zwycięzca 2. 12 września 1998 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
6:2, 6:2
Finalista 1. 30 stycznia 1999 Australian Open, Melbourne Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams Południowa Afryka Mariaan de Swardt
Południowa Afryka David Adams
4:6, 6:4, 6:7(5)
Finalista 2. 9 września 2000 US Open, Nowy Jork Twarda Rosja Anna Kurnikowa Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
Stany Zjednoczone Jared Palmer
4:6, 3:6
Finalista 3. 27 stycznia 2007 Australian Open, Melbourne Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka Rosja Jelena Lichowcewa
Kanada Daniel Nestor
4:6, 4:6
Zwycięzca 3. 8 września 2007 US Open, Nowy Jork Twarda Białoruś Wiktoryja Azaranka Stany Zjednoczone Meghann Shaughnessy
Indie Leander Paes
6:4, 7:6(6)
Zwycięzca 4. 4 sierpnia 2012 Londyn Trawiasta Białoruś Wiktoryja Azaranka Wielka Brytania Laura Robson
Wielka Brytania Andy Murray
2:6, 6:3, 10–8
Zwycięzca 5. 6 września 2013 US Open, Nowy Jork Twarda Czechy Andrea Hlaváčková Stany Zjednoczone Abigail Spears
Meksyk Santiago González
7:6(5), 6:3
Finalista 4. 6 lipca 2014 Wimbledon, Londyn Twarda Chan Hao-ching Australia Samantha Stosur
Serbia Nenad Zimonjić
4:6, 2:6

Gra podwójna (52–46)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 2 lutego 1997 Szanghaj Dywanowa (hala) Zimbabwe Kevin Ullyett Szwecja Tomas Nydahl
Włochy Stefano Pescosolido
7:6, 6:7, 7:5
Finalista 1. 5 października 1997 Tuluza Twarda (hala) Francja Jean-Philippe Fleurian Holandia Jacco Eltingh
Holandia Paul Haarhuis
3:6, 6:7
Finalista 2. 12 kwietnia 1998 Ćennaj Twarda Francja Olivier Delaître Indie Leander Paes
Indie Mahesh Bhupathi
7:6, 3:6, 2:6
Zwycięzca 2. 7 lutego 1999 Marsylia Twarda (hala) Rosja Andriej Olchowski Południowa Afryka David Adams
Czechy Pavel Vízner
7:5, 7:6(7)
Zwycięzca 3. 7 marca 1999 Kopenhaga Dywanowa (hala) Rosja Andriej Olchowski Niemcy Marc-Kevin Goellner
Niemcy David Prinosil
6:7(5), 7:6(4), 6:1
Zwycięzca 4. 7 marca 1999 Delray Beach Ceglana Nenad Zimonjić Stany Zjednoczone Doug Flach
Stany Zjednoczone Brian MacPhie
7:6(3), 3:6, 6:3
Zwycięzca 5. 17 października 1999 Singapur Twarda (hala) Filipiny Eric Taino Australia Todd Woodbridge
Australia Mark Woodforde
6:3, 6:4
Zwycięzca 6. 9 stycznia 2000 Ad-Dauha Twarda Bahamy Mark Knowles Stany Zjednoczone Alex O’Brien
Stany Zjednoczone Jared Palmer
6:3, 6:4
Finalista 3. 7 maja 2000 Monachium Ceglana Nenad Zimonjić Południowa Afryka David Adams
Południowa Afryka John-Laffnie de Jager
4:6, 4:6
Finalista 4. 20 sierpnia 2000 Indianapolis Twarda Szwecja Jonas Björkman Australia Lleyton Hewitt
Australia Sandon Stolle
2:6, 6:3, 3:6
Zwycięzca 7. 8 września 2000 US Open, Nowy Jork Twarda Australia Lleyton Hewitt Południowa Afryka Ellis Ferreira
Stany Zjednoczone Rick Leach
6:4, 5:7, 7:6(5)
Zwycięzca 8. 19 listopada 2000 Paryż Dywanowa (hala) Szwecja Nicklas Kulti Holandia Paul Haarhuis
Kanada Daniel Nestor
6:4, 7:5
Finalista 5. 17 czerwca 2001 Halle Trawiasta Australia Patrick Rafter Kanada Daniel Nestor
Australia Sandon Stolle
4:6, 7:6(5), 1:6
Zwycięzca 9. 7 października 2001 Moskwa Dywanowa (hala) Australia Sandon Stolle Indie Mahesh Bhupathi
Stany Zjednoczone Jeff Tarango
6:3, 6:0
Zwycięzca 10. 21 października 2001 Stuttgart Twarda (hala) Australia Sandon Stolle Południowa Afryka Ellis Ferreira
Stany Zjednoczone Jeff Tarango
7:6, 7:6(4)
Finalista 6. 3 lutego 2002 Mediolan Dywanowa (hala) Francja Julien Boutter Niemcy Karsten Braasch
Rosja Andriej Olchowski
6:3, 6:7(5), 10–12
Finalista 7. 17 lutego 2002 Marsylia Twarda (hala) Francja Julien Boutter Francja Arnaud Clément
Francja Nicolas Escudé
4:6, 3:6
Zwycięzca 11. 24 lutego 2002 Rotterdam Twarda (hala) Szwajcaria Roger Federer Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
4:6, 6:3, 10–4
Finalista 8. 17 marca 2002 Indian Wells Twarda Szwajcaria Roger Federer Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
4:6, 4:6
Finalista 9. 16 czerwca 2002 Londyn (Queen’s) Trawiasta Indie Mahesh Bhupathi Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
5:7, 3:6
Finalista 10. 11 sierpnia 2002 Cincinnati Twarda Indie Mahesh Bhupathi Stany Zjednoczone James Blake
Stany Zjednoczone Todd Martin
5:7, 3:6
Finalista 11. 18 sierpnia 2002 Indianapolis Twarda Indie Mahesh Bhupathi Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:7(4), 7:6(5), 4:6
Zwycięzca 12. 7 września 2002 US Open, Nowy Jork Twarda Indie Mahesh Bhupathi Czechy Jiří Novák
Czechy Radek Štěpánek
6:3, 3:6, 6:4
Zwycięzca 13. 6 października 2002 Moskwa Dywanowa (hala) Szwajcaria Roger Federer Australia Joshua Eagle
Australia Sandon Stolle
6:4, 7:6
Finalista 12. 20 października 2002 Madryt Twarda (hala) Indie Mahesh Bhupathi Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
3:6, 5:7, 0:6
Finalista 13. 5 stycznia 2003 Adelaide Twarda Stany Zjednoczone Jeff Morrison Południowa Afryka Jeff Coetzee
Południowa Afryka Chris Haggard
6:2, 4:6, 6:7(7)
Finalista 14. 23 lutego 2003 Rotterdam Twarda (hala) Szwajcaria Roger Federer Australia Wayne Arthurs
Australia Paul Hanley
6:7(4), 2:6
Zwycięzca 14. 30 marca 2003 Miami Twarda Szwajcaria Roger Federer Indie Leander Paes
Czechy David Rikl
7:5, 6:3
Zwycięzca 15. 13 kwietnia 2003 Estoril Ceglana Indie Mahesh Bhupathi Argentyna Lucas Arnold Ker
Argentyna Mariano Hood
6:1, 6:2
Zwycięzca 16. 20 kwietnia 2003 Monte Carlo Ceglana Indie Mahesh Bhupathi Francja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
6:4, 3:6, 7:6(6)
Finalista 15. 19 maja 2003 Hamburg Ceglana Indie Mahesh Bhupathi Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
4:6, 6:7(10)
Finalista 16. 15 czerwca 2003 Londyn (Queen’s) Trawiasta Indie Mahesh Bhupathi Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
7:5, 4:6, 6:7(3)
Finalista 17. 5 lipca 2003 Wimbledon, Londyn Trawiasta Indie Mahesh Bhupathi Szwecja Jonas Björkman
Australia Todd Woodbridge
6:3, 3:6, 6:7(4), 3:6
Zwycięzca 17. 10 sierpnia 2003 Montreal Twarda Indie Mahesh Bhupathi Szwecja Jonas Björkman
Australia Todd Woodbridge
6:3, 7:6(4)
Zwycięzca 18. 5 października 2003 Moskwa Dywanowa (hala) Indie Mahesh Bhupathi Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:3, 7:5
Finalista 18. 12 października 2003 Wiedeń Twarda (hala) Indie Mahesh Bhupathi Szwajcaria Yves Allegro
Szwajcaria Roger Federer
6:7(7), 5:7
Zwycięzca 19. 19 października 2003 Madryt Twarda (hala) Indie Mahesh Bhupathi Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:2, 2:6, 6:3
Zwycięzca 20. 9 maja 2004 Rzym Ceglana Indie Mahesh Bhupathi Australia Wayne Arthurs
Australia Paul Hanley
2:6, 6:3, 6:4
Finalista 19. 1 sierpnia 2004 Toronto Twarda Szwecja Jonas Björkman Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
4:6, 2:6
Zwycięzca 21. 7 marca 2005 Miami Twarda Szwecja Jonas Björkman Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
6:1, 6:2
Zwycięzca 22. 15 maja 2005 Hamburg Ceglana Szwecja Jonas Björkman Francja Michaël Llodra
Francja Fabrice Santoro
4:6, 7:6(2), 7:6(3)
Zwycięzca 23. 5 czerwca 2005 French Open, Paryż Ceglana Szwecja Jonas Björkman Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
2:6, 6:1, 6:4
Finalista 20. 12 czerwca 2005 Londyn (Queen’s) Trawiasta Szwecja Jonas Björkman Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:7(9), 6:7(4)
Zwycięzca 24. 21 sierpnia 2005 Cincinnati Twarda Szwecja Jonas Björkman Zimbabwe Wayne Black
Zimbabwe Kevin Ullyett
7:6(3), 6:2
Finalista 21. 11 września 2005 US Open, Nowy Jork Twarda Szwecja Jonas Björkman Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
1:6, 4:6
Zwycięzca 25. 16 października 2005 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Michaił Jużny Rosja Igor Andriejew
Rosja Nikołaj Dawydienko
6:1, 6:1
Finalista 22. 30 października 2005 Petersburg Dywanowa (hala) Szwecja Jonas Björkman Austria Julian Knowle
Austria Jürgen Melzer
6:4, 5:7, 5:7
Zwycięzca 26. 8 stycznia 2006 Ad-Dauha Twarda Szwecja Jonas Björkman Belgia Christophe Rochus
Belgia Olivier Rochus
2:6, 6:3, 10–8
Zwycięzca 27. 26 marca 2006 Miami Twarda Szwecja Jonas Björkman Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:4, 6:4
Zwycięzca 28. 23 kwietnia 2006 Monte Carlo Ceglana Szwecja Jonas Björkman Francja Fabrice Santoro
Serbia i Czarnogóra Nenad Zimonjić
6:2, 7:6(2)
Zwycięzca 29. 11 czerwca 2006 French Open, Paryż Ceglana Szwecja Jonas Björkman Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:7(5), 6:4, 7:5
Finalista 23. 18 czerwca 2006 Londyn (Queen’s) Trawiasta Szwecja Jonas Björkman Australia Paul Hanley
Zimbabwe Kevin Ullyett
4:6, 6:3, 8–10
Zwycięzca 30. 23 lipca 2006 Stuttgart Ceglana Argentyna Gastón Gaudio Szwajcaria Yves Allegro
Szwecja Robert Lindstedt
7:5, 6:7(1), 12–10
Zwycięzca 31. 20 sierpnia 2006 Cincinnati Twarda Szwecja Jonas Björkman Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
3:6, 6:3, 10–7
Finalista 24. 10 września 2006 US Open, Nowy Jork Twarda Szwecja Jonas Björkman Czechy Martin Damm
Indie Leander Paes
7:6(5), 4:6, 3:6
Zwycięzca 32. 19 listopada 2006 Szanghaj Twarda (hala) Szwecja Jonas Björkman Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:2, 6:4
Finalista 25. 28 stycznia 2007 Australian Open, Melbourne Twarda Szwecja Jonas Björkman Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
5:7, 5:7
Zwycięzca 33. 14 października 2007 Sztokholm Twarda (hala) Szwecja Jonas Björkman Francja Arnaud Clément
Francja Michaël Llodra
6:4, 6:4
Zwycięzca 34. 17 lutego 2008 Delray Beach Twarda Wielka Brytania Jamie Murray Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:4, 3:6, 10–6
Zwycięzca 35. 12 października 2008 Wiedeń Twarda (hala) Izrael Andy Ram Niemcy Philipp Petzschner
Austria Alexander Peya
6:1, 7:5
Finalista 26. 26 października 2008 Petersburg Twarda (hala) Indie Rohan Bopanna Stany Zjednoczone Travis Parrott
Słowacja Filip Polášek
6:3, 6:7(4), 8–10
Finalista 27. 22 marca 2009 Indian Wells Twarda Izrael Andy Ram Stany Zjednoczone Mardy Fish
Stany Zjednoczone Andy Roddick
6:3, 1:6, 12–14
Zwycięzca 36. 5 kwietnia 2009 Miami Twarda Izrael Andy Ram Australia Ashley Fisher
Australia Stephen Huss
6:7(4), 6:2, 10–7
Finalista 28. 16 sierpnia 2009 Montreal Twarda Izrael Andy Ram Indie Mahesh Bhupathi
Bahamy Mark Knowles
4:6, 3:6
Finalista 29. 29 listopada 2009 Londyn Twarda (hala) Izrael Andy Ram Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:7(5), 3:6
Finalista 30. 4 kwietnia 2010 Miami Twarda Indie Mahesh Bhupathi Czechy Lukáš Dlouhý
Indie Leander Paes
2:6, 5:7
Finalista 31. 18 kwietnia 2010 Monte Carlo Ceglana Indie Mahesh Bhupathi Kanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
3:6, 0:2 krecz
Finalista 32. 22 sierpnia 2010 Cincinnati Twarda Indie Mahesh Bhupathi Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
3:6, 4:6
Finalista 33. 7 listopada 2010 Walencja Twarda (hala) Indie Mahesh Bhupathi Wielka Brytania Andy Murray
Wielka Brytania Jamie Murray
6:7(8), 7:5, 7–10
Zwycięzca 37. 14 listopada 2010 Paryż Twarda (hala) Izrael Andy Ram Bahamy Mark Knowles
Izrael Andy Ram
7:5, 7:5
Finalista 34. 28 listopada 2010 Londyn Twarda (hala) Indie Mahesh Bhupathi Kanada Daniel Nestor
Serbia Nenad Zimonjić
6:7(5), 4:6
Zwycięzca 38. 20 lutego 2011 Memphis Twarda (hala) Kanada Daniel Nestor Stany Zjednoczone Eric Butorac
Jean-Julien Rojer
6:2, 6:7(6), 10–3
Finalista 35. 3 kwietnia 2011 Miami Twarda Kanada Daniel Nestor Indie Mahesh Bhupathi
Indie Leander Paes
7:6(5), 2:6, 5–10
Zwycięzca 39. 4 czerwca 2011 French Open, Paryż Ceglana Kanada Daniel Nestor Kolumbia Juan Sebastián Cabal
Argentyna Eduardo Schwank
7:6(3), 3:6, 6:4
Zwycięzca 40. 16 października 2011 Szanghaj Twarda Kanada Daniel Nestor Francja Michaël Llodra
Serbia Nenad Zimonjić
3:6, 6:1, 12–10
Finalista 36. 30 października 2011 Wiedeń Twarda (hala) Kanada Daniel Nestor Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:7(10), 3:6
Finalista 37. 6 listopada 2011 Bazylea Twarda (hala) Kanada Daniel Nestor Francja Michaël Llodra
Serbia Nenad Zimonjić
4:6, 5:7
Zwycięzca 41. 27 listopada 2011 Londyn Twarda (hala) Kanada Daniel Nestor Polska Mariusz Fyrstenberg
Polska Marcin Matkowski
7:5, 6:3
Zwycięzca 42. 8 stycznia 2012 Brisbane Twarda Kanada Daniel Nestor Austria Jürgen Melzer
Niemcy Philipp Petzschner
6:1, 6:2
Zwycięzca 43. 26 lutego 2012 Memphis Twarda (hala) Kanada Daniel Nestor Chorwacja Ivan Dodig
Brazylia Marcelo Melo
4:6, 7:5, 10–7
Finalista 38. 1 kwietnia 2012 Miami Twarda Kanada Daniel Nestor Indie Leander Paes
Czechy Radek Štěpánek
6:3, 1:6, 8–10
Finalista 39. 22 kwietnia 2012 Monte Carlo Ceglana Kanada Daniel Nestor Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
2:6, 3:6
Zwycięzca 44. 9 czerwca 2012 French Open, Paryż Ceglana Kanada Daniel Nestor Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:4, 6:4
Zwycięzca 45. 17 czerwca 2012 Londyn (Queen’s) Trawiasta Kanada Daniel Nestor Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
6:3, 6:4
Finalista 40. 12 stycznia 2013 Sydney Twarda Rumunia Horia Tecău Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
4:6, 4:6
Finalista 41. 3 marca 2013 Delray Beach Twarda Rumunia Horia Tecău Stany Zjednoczone James Blake
Stany Zjednoczone Jack Sock
4:6, 4:6
Zwycięzca 46. 28 kwietnia 2013 Bukareszt Ceglana Rumunia Horia Tecău Czechy Lukáš Dlouhý
Austria Oliver Marach
4:6, 6:4, 10–6
Zwycięzca 47. 22 czerwca 2013 's-Hertogenbosch Trawiasta Rumunia Horia Tecău Niemcy Andre Begemann
Niemcy Martin Emmrich
6:3, 7:6(4)
Zwycięzca 48. 6 października 2013 Pekin Twarda Rumunia Horia Tecău Włochy Fabio Fognini
Włochy Andreas Seppi
6:4, 6:2
Finalista 42. 1 marca 2014 Acapulco Twarda Hiszpania Feliciano López Południowa Afryka Kevin Anderson
Australia Matthew Ebden
3:6, 3:6
Finalista 43. 1 listopada 2015 Walencja Twarda (hala) Hiszpania Feliciano López Stany Zjednoczone Eric Butorac
Stany Zjednoczone Scott Lipsky
6:7(4), 3:6
Zwycięzca 49. 27 lutego 2016 Acapulco Twarda Filipiny Treat Huey Niemcy Philipp Petzschner
Austria Alexander Peya
7:6(5), 6:3
Finalista 44. 26 lutego 2017 Delray Beach Twarda Filipiny Treat Huey Południowa Afryka Raven Klaasen
Stany Zjednoczone Rajeev Ram
5:7, 5:7
Zwycięzca 50. 22 października 2017 Moskwa Twarda (hala) Austria Philipp Oswald Bośnia i Hercegowina Damir Džumhur
Chorwacja Antonio Šančić
6:3, 7:5
Finalista 45. 13 stycznia 2018 Auckland Twarda Austria Philipp Oswald Austria Oliver Marach
Chorwacja Mate Pavić
4:6, 7:5, 7–10
Zwycięzca 51. 18 lutego 2018 Nowy Jork Twarda (hala) Austria Philipp Oswald Holandia Wesley Koolhof
Nowa Zelandia Artem Sitak
6:4, 4:6, 10–6
Zwycięzca 52. 15 kwietnia 2018 Houston Ceglana Austria Philipp Oswald Niemcy Andre Begemann
Chorwacja Antonio Šančić
6:7(2), 6:4, 11–9
Finalista 46. 21 października 2018 Moskwa Twarda (hala) Austria Philipp Oswald Stany Zjednoczone Austin Krajicek
Stany Zjednoczone Rajeev Ram
6:7(4), 4:6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Retired players since 2015. Międzynarodowa Federacja Tenisowa, 2019-07-04. [dostęp 2019-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-13)]. (ang.).
  2. МИРНЫЙ Максим Николаевич [online], www.noc.by [dostęp 2023-06-23].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]