Portret Doriana Graya

Baardzo wartosciowa pozycja. Na pewno do niej powroce.

Baardzo wartosciowa pozycja. Na pewno do niej powroce.

pierwsze i ostatnie rozdziały są naprawdę niesamowite, i kurewsko chwytają za serce, a niestety wszystko pomiędzy to takie sranie w banie trochę. nie przepadam za stylem tej książki, wszystkie fizyczne akcje bohaterów były słabo zarysowane i powierzchowne i trochę wybijało mnie to z tropu, zdecydowanie dialogue-heavy książka bardziej filozoficzna niż cokolwiek innego. totalnie warto przeczytać, ale raczej nie będę do niej wracać myślami. czy straciłem na tym czas? nie. czy żałuję? nie. czy diametralnie zmieniła moje życie? też nie.

mam wrażenie, że to ja zawiodłem tę książkę, a nie ona mnie.

pierwsze i ostatnie rozdziały są naprawdę niesamowite, i kurewsko chwytają za serce, a niestety wszystko pomiędzy to takie sranie w banie trochę. nie przepadam za stylem tej książki, wszystkie fizyczne akcje bohaterów były słabo zarysowane i powierzchowne i trochę wybijało mnie to z tropu, zdecydowanie dialogue-heavy książka bardziej filozoficzna niż cokolwiek innego....

Zachęcona rewelacyjnymi ocenami, sięgnęłam po głośną klasykę, czyli "Portret Doriana Graya". Przyznam, że nie pamiętam, kiedy tak długo brnęłam przez jakąkolwiek książkę - nawet najbardziej nielubiane lektury szkolne były łatwiejsze do przejścia :) Coś mi w tej książce nie pasuje...Być może język, jakim jest napisana. Fabuła, co prawda ciekawa (na pewno na ówczesne czasy),lecz obecnie powtarzalna - młody i piękny chłopak zaprzedaje swoją duszę, aby takim pozostać przez całe życie, a to ma swoje konsekwencje. Oczywiście pozycja ta niesie pewne wartości, zmusza do refleksji i niejednokrotnie można przyznać rację konkretnemu jej bohaterowi. W "Portrecie Doriana Graya" autor poruszył kwestie miłości, grzechu, pychy, bogactwa i biedy, egoizmu itp. Ciężko było mi przebrnąć przez ten tekst - tempo książki jest dla mnie zbyt wolne, zbyt wiele opisów i niedopowiedzeń. Pomimo, że jest to klasyka, to jednak ta lektura mnie nie uwiodła i prawdopodobnie do niej nie wrócę.

Zachęcona rewelacyjnymi ocenami, sięgnęłam po głośną klasykę, czyli "Portret Doriana Graya". Przyznam, że nie pamiętam, kiedy tak długo brnęłam przez jakąkolwiek książkę - nawet najbardziej nielubiane lektury szkolne były łatwiejsze do przejścia :) Coś mi w tej książce nie pasuje...Być może język, jakim jest napisana. Fabuła, co prawda ciekawa (na pewno na ówczesne czasy),...

Jest to najbardziej znane dzieło, którego autorem jest Oscar Wilde. Cóż można powiedzieć więcej po prostu nic dziwnego że zalicza się do światowej klasyki. Opowieść ta jest jak najbardziej aktualna w dzisiejszych czasach i skłania do głębokich refleksji. Książka ukazuje, że w człowieku nie zawsze wygląd świadczy o jego wnętrzu, to że ktoś jest piękny na zewnątrz nie zawsze świadczy, że wewnątrz jest taki sam. Pasuje tutaj powiedzenie ,,nie oceniaj książki po okładce". To, że ktoś nie może pochwalić się idealnym wyglądem nie oznacza tego, że nie jest dobrym człowiekiem. Pojawia się tutaj wątek chłopaka, który przechodzi ogromną zmianę na przestrzeni całej książki pod wpływem hrabiego. Ostatecznie troszczył się bardziej o wygląd, bał się własnej starości, zmarszczek niż tym jakim człowiekiem się stał co ostatecznie doprowadziło do wielu tragedii. To czego tak bardzo się obawiał ukazywało się na jego własnym portrecie, który za każdym jego złym czynem zmieniał się.

Jest to najbardziej znane dzieło, którego autorem jest Oscar Wilde. Cóż można powiedzieć więcej po prostu nic dziwnego że zalicza się do światowej klasyki. Opowieść ta jest jak najbardziej aktualna w dzisiejszych czasach i skłania do głębokich refleksji. Książka ukazuje, że w człowieku nie zawsze wygląd świadczy o jego wnętrzu, to że ktoś jest piękny na zewnątrz nie zawsze...

Najbardziej imponujące w tej książce są przewrotne uwagi lorda Henryka i wypowiadanie zdań, z którymi nie sposób się nie zgodzić w absurdalnie niepoprawnym kontekście. Poza tym książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jakiego się spodziewałam, bazując na legendzie, jaką jest otoczona. Dobra, ciekawa, moralizatorska, ale nie w banalny i odrzucający sposób. Niestety nie porywa, a szkoda.

Najbardziej imponujące w tej książce są przewrotne uwagi lorda Henryka i wypowiadanie zdań, z którymi nie sposób się nie zgodzić w absurdalnie niepoprawnym kontekście. Poza tym książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jakiego się spodziewałam, bazując na legendzie, jaką jest otoczona. Dobra, ciekawa, moralizatorska, ale nie w banalny i odrzucający sposób. Niestety nie...

Wyborne! Wspanialy jezyk, odpowiednia doza napiecia i mistrzowskie zakonczenie. Tej opowiesci nie da sie zapomniec.

Wyborne! Wspanialy jezyk, odpowiednia doza napiecia i mistrzowskie zakonczenie. Tej opowiesci nie da sie zapomniec.

Prawie 1500 opinii, więc chyba nie ma sensu dokładać jeszcze jednej :)
Po prostu - to jest świetne. Klasyka, która się nie starzeje.

Prawie 1500 opinii, więc chyba nie ma sensu dokładać jeszcze jednej :)
Po prostu - to jest świetne. Klasyka, która się nie starzeje.

To był niesamowity powrót do klasyki literatury.
Brakowało mi czegoś nad czym się zachwyce i oto jest! Właśnie ten tytuł przypomniał mi za co kocham książki.
Za te opisy relacji, sztuki, za zmuszanie do refleksji, za uważność, za język!

Dorian Grey to tak naprawdę postać stworzona przez innych, która pozwoliła uwierzyć w swoją potęgę, którą zawdzięcza swojemu cudownemu obliczu. Jednak im dalej zmierzamy z panem Greyem tym bardziej widzimy, jak mało potrzeba, aby zachłysnąć się i zagubić w świecie pochwał.
To jak inni nas postrzegają może być obłudne, aż sami zaczniemy wątpić czy idziemy dobrym kierunkiem.
Bardzo lubię takie zakończenia, nie powiem byłam lekko zszokowana, bo myślałam, że dokonana się to w inny sposób. Ale jakże mnie to satysfakcjonuje!
To była dla mnie uczta literacka, której mi brakowało. Rozumiem już zachwyt innych nad tym tytułem!

To był niesamowity powrót do klasyki literatury.
Brakowało mi czegoś nad czym się zachwyce i oto jest! Właśnie ten tytuł przypomniał mi za co kocham książki.
Za te opisy relacji, sztuki, za zmuszanie do refleksji, za uważność, za język!

Dorian Grey to tak naprawdę postać stworzona przez innych, która pozwoliła uwierzyć w swoją potęgę, którą zawdzięcza swojemu cudownemu...

Na ogół klasyki nie czyta się łatwo. Nie porywa niczym kryminał i nie ma "tylko jeszcze jednego rozdziału" w środku nocy. Szczerze zdziwiło mnie jak przyjemnie czytało mi się "Portret...". Książka faktycznie jest niezwykła, nietypowa i całkiem wciągająca. Historia pięknego Doriana, którego życzenie wypowiedziane bez zastanowienia pozwoliło cieszyć się mu wieczną młodością i urodą. Nie jest on raczej tym bohaterem, z którym się utożsamiamy, ale jest dobrze napisaną, ciekawą postacią. Z resztą nie on jeden. Odnajdziemy kilku wartych uwagi ludzi na kartach tej książki. "Portret Doriana Graya" jest też świetnym obrazem psychologii przestępcy i morderstwa. Bohaterowie są ludzcy, nie idealni. A przede wszystkim to satyra angielskiego społeczeństwa, które ma wszystko i już nie wie co dalej robić ze swoim życiem. Do tego dochodzi bardzo dobre (choć trochę przewidywalne) zakończenie i już mamy klasykę, którą każdy powinien przynajmniej poznać.

Na ogół klasyki nie czyta się łatwo. Nie porywa niczym kryminał i nie ma "tylko jeszcze jednego rozdziału" w środku nocy. Szczerze zdziwiło mnie jak przyjemnie czytało mi się "Portret...". Książka faktycznie jest niezwykła, nietypowa i całkiem wciągająca. Historia pięknego Doriana, którego życzenie wypowiedziane bez zastanowienia pozwoliło cieszyć się mu wieczną młodością i...

Klasyka, którą warto znać - skłania do refleksji na temat piękna, grzechu i priorytetów życiowych.

Klasyka, którą warto znać - skłania do refleksji na temat piękna, grzechu i priorytetów życiowych.