Kochanice króla

Książkę przeczytałam jednym tchem. Uwielbiam książki tej autorki, nie tylko ze względu na lekkość pióra, ale przez to, że jest wierna historii. Polecam wszystkim, którzy interesują się historią WB.

Książkę przeczytałam jednym tchem. Uwielbiam książki tej autorki, nie tylko ze względu na lekkość pióra, ale przez to, że jest wierna historii. Polecam wszystkim, którzy interesują się historią WB.

Bardzo krzywdzące i stronnicze ukazanie tragicznej postaci Anny Boleyn. A nawiązania do kazirodztwa były po prostu niesmaczne i gorszące. Anne Boleyn jest postacią, którą nie powinno się ani romantyzować, ani demonizować. Zmarnowany potencjał, wymyślający kontrowersyjne wydarzenia tylko i wyłącznie na potrzeby poczytności.

Bardzo krzywdzące i stronnicze ukazanie tragicznej postaci Anny Boleyn. A nawiązania do kazirodztwa były po prostu niesmaczne i gorszące. Anne Boleyn jest postacią, którą nie powinno się ani romantyzować, ani demonizować. Zmarnowany potencjał, wymyślający kontrowersyjne wydarzenia tylko i wyłącznie na potrzeby poczytności.

Uwaga – powieść niesamowicie wciaga. I to nawet takie historycznych laików jak mnie ;)
Historia sióstr Boleyn w tej powieści jest nieco schematyczna, lecz z każdą nową intrygą i pomysłem głów rodu zadziwiała mnie. Relacja między Anną, a Marią jest mocno toksyczna i to mnie irytowało.
Film jest bardzo okrojony i brakowało mi mnóstwa wątków, które były barwnie opisywane w powieści. Film nie oddaje również tej rywalizacji między bohaterkami, a także zażyłości pomiędzy Anną a Jerzym, co później miało sens w oskarżeniach o kazirodztwo.
Polecam każdemu przeczytać tę książkę. Jest niesamowita pod względem historycznym (oczywiście nie wszystko jest prawdziwe) jak i fabularnym.

Uwaga – powieść niesamowicie wciaga. I to nawet takie historycznych laików jak mnie ;)
Historia sióstr Boleyn w tej powieści jest nieco schematyczna, lecz z każdą nową intrygą i pomysłem głów rodu zadziwiała mnie. Relacja między Anną, a Marią jest mocno toksyczna i to mnie irytowało.
Film jest bardzo okrojony i brakowało mi mnóstwa wątków, które były barwnie opisywane w...

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Aż boli jej schematyczność, toporny podział na krystalicznie dobrych bohaterów i na tych obrzydliwie złych oraz niczym nieuzasadniona obszerność oraz powtarzalność. Ekranizacja zdecydowanie lepsza, wyciska to, co dobre ze słabego pierwowzoru i dodaje mu tempa oraz koloru.

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Aż boli jej schematyczność, toporny podział na krystalicznie dobrych bohaterów i na tych obrzydliwie złych oraz niczym nieuzasadniona obszerność oraz powtarzalność. Ekranizacja zdecydowanie lepsza, wyciska to, co dobre ze słabego pierwowzoru i dodaje mu tempa oraz koloru.

Szczerze nie rozumiem zachwytu nad tą książką. Nie mówię tutaj o nieco przekoloryzowanym ukazaniu i zdemonizowaniu Anny Boleyn. Wiadomo, fikcja literacka rządzi się swoimi prawami, gdyby autorka przedstawiła nam jej postać w interesujący, fascynujący sposób, byłabym w stanie się zachwycać tą powieścią. Tyle, że książka jest niesłychanie nudna, żadna postać nie intryguje ani nie daje się polubić. Przedstawienie Anny jako zła wcielonego a Marii jako niewinnego aniołka przypomina trochę bajkę Disney'a ;)

Szczerze nie rozumiem zachwytu nad tą książką. Nie mówię tutaj o nieco przekoloryzowanym ukazaniu i zdemonizowaniu Anny Boleyn. Wiadomo, fikcja literacka rządzi się swoimi prawami, gdyby autorka przedstawiła nam jej postać w interesujący, fascynujący sposób, byłabym w stanie się zachwycać tą powieścią. Tyle, że książka jest niesłychanie nudna, żadna postać nie intryguje ani...

Najlepsza beletrystyczną książka historyczna na świecie!

Najlepsza beletrystyczną książka historyczna na świecie!

Uwielbiam książki P.G. i sposób w jaki przedstawia losy postaci. Przybliża w swoich książkach czasy i zwyczaje panujące na królewskim dworze. Kochanice króla są prawdziwym dowodem na okrucieństwo i samolubstwo Henryka VIII Tudora. Kobiety były różne ale nie zawsze mogły same decydować o swoim życiu. Pęd do władzy zaślepiał wszystkich. Wygórowane ambicje prowadziły często do tragedii. W pewnym momencie Maria stwierdza, że życie na dworze to ciągłe stąpanie na linie. Raz na wozie, raz pod wozem.

Uwielbiam książki P.G. i sposób w jaki przedstawia losy postaci. Przybliża w swoich książkach czasy i zwyczaje panujące na królewskim dworze. Kochanice króla są prawdziwym dowodem na okrucieństwo i samolubstwo Henryka VIII Tudora. Kobiety były różne ale nie zawsze mogły same decydować o swoim życiu. Pęd do władzy zaślepiał wszystkich. Wygórowane ambicje prowadziły często do...

Zgrabnie spleciona fikcja litercka z przerazającą chwilami prawdziwą historią. Na tyle lekko się czyta, ze sięgnęłam po kolejne pozycje sagi.Polecam! 😉

Zgrabnie spleciona fikcja litercka z przerazającą chwilami prawdziwą historią. Na tyle lekko się czyta, ze sięgnęłam po kolejne pozycje sagi.Polecam! 😉

Zaletą wielką autorki jest tworzenie książki o tym samym wydarzeniu ale z perspektywy innej bohaterki. I o ile w "Klątwie Tudorów" przedstawiono Marię i Annę jako najgorsze ladacznice krążące wciąż wokół króla i faktycznie czytelnik miał o nich takie zdanie - o tyle w "Kochanicach króla" dowiadujemy się że w tamtych czasach urodzić się kobietą w znamienitym rodzie oznaczało być narzędziem w rękach mężczyzn dążących do wyniesienia swego rodu jeszcze wyżej i bliżej króla. A im narzędzie było ładniejsze i posłuszniejsze ... tym było łatwiej. Najpierw Maria potem Anna były pchane siłą w objęcia króla, a gdy same widziały coraz większą szansę na bycie tą NAJ to przejmowały pałeczkę i gra o znaczenie na dworze na nowo się rozkręcała.

Książka jest tak fajnie skonstruowana, że można ją czytać bez obaw samodzielnie.

Na minus zasługują dwie sprawy - po pierwsze oczywiście tłumaczenie. Niektóre zwroty i słowa zdają się nie istnieć w polszczyźnie. Do tego "tuszę" to się już z lekka przyzwyczaiłam, ale kokoszka i drygant - rozwaliły mnie na łopatki. Po drugie znów nieścisłość z poprzedniej części, a mianowicie tam księżniczka Maria była wielkim opasłym nieładnym dzieckiem, tu autorka rozwodziła się nad jej kruchością i niewielkim wzrostem ... ale to tylko taka dwukrotnie wspomniana nieistotna wzmianka, więc nie aż tak kłuło w oczy.

Zaletą wielką autorki jest tworzenie książki o tym samym wydarzeniu ale z perspektywy innej bohaterki. I o ile w "Klątwie Tudorów" przedstawiono Marię i Annę jako najgorsze ladacznice krążące wciąż wokół króla i faktycznie czytelnik miał o nich takie zdanie - o tyle w "Kochanicach króla" dowiadujemy się że w tamtych czasach urodzić się kobietą w znamienitym rodzie oznaczało...

Dotrwałam ledwo do połowy, za bardzo rozwleczona jak dla mnie. Odkładam i nie planuję do niej wracać.

Dotrwałam ledwo do połowy, za bardzo rozwleczona jak dla mnie. Odkładam i nie planuję do niej wracać.